Στις 20 Σεπτεμβρίου, Παγκόσμια Μέρα Δράσης για τη σωτηρία του πλανήτη, ακτιβιστικές πρωτοβουλίες και συλλογικότητες συσπειρώνονται στην πλατεία Συντάγματος (18.00)
«Αλλάξτε το σύστημα, όχι το κλίμα!». Με το σύνθημα αυτό –που μπορεί να ακούγεται σε κάποιους απλοϊκό αλλά είναι ουσιαστικά αυτό ακριβώς που με διάφορους τρόπους λέει και η διεθνής επιστημονική κοινότητα– κατεβαίνει στις κινητοποιήσεις της 20ής Σεπτεμβρίου η νεοσύστατη Πρωτοβουλία ενάντια στην Περιβαλλοντική Καταστροφή και την Κλιματική Αλλαγή όπου συμμετέχουν από περιβαλλοντικές ομάδες και κινήσεις πολιτών μέχρι μαθητικές, φοιτητικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Στο πλαίσιο αυτό παρέθεσαν συνέντευξη Τύπου στο Ρομάντσο ώστε να προαναγγείλουν κινητοποιήσεις και δράσεις που θα επεκταθούν σε όλη την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου. Παρόντες στο πάνελ ήταν οι Γιάννης Σηφακάκης, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της Πρωτοβουλίας, Ελένη Πορτάλιου, πρώην υποψήφια δήμαρχος και μέλος της Ευρείας Επιτροπής Υπεράσπισης του Ελληνικού, Γιάννης Τζιτζής από την Κίνηση «Όχι λιμάνι στην Πειραϊκή», Εμμανουέλα Τερζοπούλου από το Κίνημα Υπεράσπισης των Ρεμάτων και ο δημοτικός σύμβουλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πέτρος Κωνσταντίνου. Παρεμβάσεις έκαναν επίσης οι Μαρία Πετεινάκη (Πολιτική Οικολογία) και Κατερίνα Πατρικίου, ακτιβίστρια κατά του ΧΥΤΑ Φυλής και γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων του νοσοκομείου Άγιος Σάββας.
Οι ομιλητές αφού επεσήμαναν το «κατεπείγον» της ανάληψης μια συλλογικής, πολυμέτωπης δράσης ενάντια στην κλιματική αλλαγή (15 χρόνια δίνουν οι πιο αισιόδοξες προβλέψεις ως το σημείο καμπής που το πλανητικό οικοσύστημα θα αρχίσει να καταρρέει με τρόπο μη αναστρέψιμο), αναφέρθηκαν στην ανάγκη δημιουργίας ενός «μετώπου» που να στέκεται απέναντι
Στις προαναγγελλόμενες εξορύξεις υδρογονανθράκων «από την Ήπειρο μέχρι την Κρήτη και την Κύπρο».
Στην ενεργοβόρα υπερκατανάλωση και ειδικά εφήμερων, μη ανακυκλώσιμων προϊόντων,
Στη λεηλασία παραλιών, πάρκων, δασών και λοιπών ελεύθερων χώρων στο όνομα της «αξιοποίησης».
Στις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων αγαθών όπως νερό, ρεύμα, συγκοινωνίες.
Στην τσιμεντοποίηση των ρεμάτων και των οικοσυστημάτων τους που λειτουργούν επιπλέον σαν φυσικά κλιματιστικά.
Στα «φαραωνικά», περιβαλλοντοκτόνα αναπτυξιακά έργα όπου περιλαμβάνονται επεκτάσεις λιμανιών στην Αττική και αλλού (εντείνοντας το πρόβλημα της ρύπανσης και της υποβάθμισης για τους περίοικους),
Στις παράνομες χωματερές, τους υπερχειλισμένους ΧΥΤΑ όπως της Φυλής, τους δασοκτόνους νόμους κ.λπ.
Αντιπρότειναν, μεταξύ άλλων, δημόσιο έλεγχο που μπορεί να αξιοποιήσει τις δυνατότητες για εναλλακτικές, ανανεώσιμες μορφές ενέργειας (ΑΠΕ), φιλικές στο περιβάλλον και με γνώμονα το συμφέρον των πολλών καθώς επίσης συγκροτημένο σχέδιο δασοπροστασίας και πρόληψης πυρκαγιών.
Αναφέρθηκαν ακόμη στην αδιαφορία των ισχυρών του πλανήτη και τον κυνισμό των πετρελαϊκών λόμπι απέναντι στα συνεχή «σήματα κινδύνου» που στέλνουν η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα και ο ΟΗΕ για το περιβάλλον (ο Τραμπ δεν είχε υπογράψει τη συμφωνία του Παρισιού για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη και τίποτα δεν προϊδεάζει ότι θα αλλάξει θέση), την αδήριτη ανάγκη η μέση άνοδος της παγκόσμιας θερμοκρασίας να μην ξεπεράσει τον +1.5 C τα αμέσως επόμενα χρόνια ώστε να υπάρξουν ελπίδες ανάσχεσης, στην ευαισθητοποίηση των νέων παιδιών ειδικά που πρωτοστατούν στις διαμαρτυρίες για την κλιματική αλλαγή, την αδιαφορία και τον κυνισμό που επιδεικνύει η «αναπτυξιολάγνα» κυβέρνηση της ΝΔ για το περιβάλλον όπως επιβεβαίωσε, λένε, η ομιλία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ καθώς επίσης τα περιβαλλοντοκτόνα νομοσχέδια-εξπρές. Εστίασαν στην ανάγκη συσπείρωσης και κοινών δράσεων όλων όσοι μάχονται τη σωτηρία του πλανήτη – και βασικά του είδους μας - παραμερίζοντας τις επιμέρους διαφορές τους, τον εφιάλτη της ερημοποίησης με την έννοια της απώλειας των καλλιεργήσιμων εδαφών που απειλεί και τη χώρα μας (στο 30% της ελληνικής επικράτειας το υπολογίζει ο καθηγητής Χ. Ζερεφός), τον «πλαστικό εφιάλτη» που απειλεί στεριές και θάλασσες, υπογράμμισαν δε το γεγονός ότι το 75% των αρνητικών συνεπειών αφορά τις αναπτυσσόμενες χώρες παρότι η δική τους συμβολή στην κλιματική αλλαγή δεν ξεπερνά το 10%, δείγμα ότι αυτή η κατάσταση πραγμάτων έχει (και) ταξικό πρόσημο.
Όλα αυτά ενόψει της Συνόδου Κορυφής του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή που διεξάγεται στη Νέα Υόρκη στις 23/9 και έχει προκαλέσει διεθνή εγρήγορση. Δεν πρόκειται καν μόνο για το κλίμα και τη βιοποικιλότητα που ενέτειναν το επιταχυνόμενο λιώσιμο των πάγων και οι μεγα-πυρκαγιές που κατέκαψαν φέτος τον μισό πλανήτη αλλά για την ίδια τη δημοκρατία εφόσον η προϊούσα κατάρρευση των οικοσυστημάτων επισείει ανάμεσα στα άλλα τον κίνδυνο επιβολής αυταρχικών και αντιδημοκρατικών μέτρων – και καθεστώτων – στο όνομα της σωτηρίας του.